- Een enkeltje naar Nederland
In het kader van haar studie heeft Renée van Dongen eind 2016 een artikel geschreven over de zwerfhonden in Griekenland. Dog Rescue Greece speelt hierin een prominente rol.
Het is een prettig leesbaar artikel geworden dat de motivatie van Dog Rescue Greece laat zien. Met welwillende toestemming van Renée van Dongen plaatsen wij haar artikel: “Een enkeltje naar Nederland”
Zon, zee, strand en zwerfdieren: een karakteristiek beeld van veel populaire vakantielanden. Het aantal zwerfhonden alleen al wordt geschat op 600 miljoen wereldwijd. Waar de meeste Nederlandse gezelschapsdieren lid zijn van het gezin, gaat het er in landen als Turkije, Roemenië, Spanje en Griekenland heel anders aan toe. In deze landen gelooft men in het algemeen niet of minder in sterilisatie en castratie, met als gevolg een hele boel zielige dieren die zich op straat moeten redden. Tegenwoordig is er voor veel van deze dieren hoop in de vorm van een enkele reis naar Nederland. Maar lossen we hier het probleem mee op?
Tijdens mijn laatste zonvakantie naar Kreta was het weer raak: ik vond vijf jankende pups die gedumpt waren in de bergen, zonder eten of water. Ik zou willen dat dit uitzonderlijk is, maar helaas is het in Griekenland een dagelijks tafereel. Overal waar je kijkt lopen honden en katten die in leven blijven dankzij toeristen, afval en lokale dierenliefhebbers. Om een steentje bij te dragen aan deze situatie heb ik al drie honden uit Griekenland geadopteerd. In februari zijn zowel Tootsie als Nena overleden en sinds enkele maanden vult onze pup Zara deze leegte op. Zij werd met zes broertjes en zusjes gevonden in een omgevallen bloempot, waar de moeder ze in had gestopt. Heel het dorp is weg van mijn nieuwe hondje, maar toch krijg ik ook regelmatig negatieve opmerkingen. “Hier zitten er ook genoeg” of “Die buitenlandse honden brengen alleen maar ziektes met zich mee” tot “Ach, dat ene hondje maakt echt het verschil niet”.
Zara bij Alex New in Griekenland
Dog Rescue Greece
Ik heb Zara geadopteerd via de organisatie Dog Rescue Greece (DRG), een stichting die zich met hart en ziel inzet voor zwerfhonden in en uit Griekenland. Arnolda Meisel richtte DRG op in 2012.
Het begon ooit allemaal met een hulpverzoek voor een hond uit Griekenland genaamd Ilia. Ze was op straat gevonden en bleek Leishmania te hebben, een ziekte die wordt overgebracht via zandvliegjes. Arnolda adopteerde de hond in Nederland, waar Ilia nog enkele mooie jaren heeft gehad. Ze is vorig jaar overleden. Na dit hulpverzoek volgden nieuwe verzoeken en uiteindelijk bleven ze maar binnenstromen. Dit was voor Arnolda de aanleiding om een stichting te starten voor Griekse zwerfhonden.
Eind 2012 sloot Anita Horstmanshof zich bij Arnolda aan. De twee ontmoetten elkaar tijdens een zoektocht naar het Griekse hondje Boulouka. Tijdens een wandeling schrikt het kleine hondje van de buurman die haar probeert te aaien, ze glipte uit haar tuigje en slaat geschrokken op de vlucht. Boulouka was toen nog maar vijf dagen in Nederland. “Sindsdien hebben we zestien keer naar honden gezocht.
Helaas hebben we één hond nog steeds niet gevonden: Sky, weggelopen in Apeldoorn op 3 november 2015”, vertelt Anita enigszins bedroefd. Arnolda en Anita bleken een klik te hebben en nadat Boulouka gevonden was bleef Anita bij de stichting. “In al die jaren hebben we ontzettend veel meegemaakt samen. We zouden er dikke boeken over kunnen schrijven, maar daar is geen tijd voor. We moeten door!”
De situatie in Griekenland
Volgens de leden van Dog Rescue Greece is de huidige situatie in Griekenland zeer moeilijk. Dit komt onder meer door de economische crisis, maar zeker ook door het grote cultuurverschil met bijvoorbeeld Nederland. “In Griekenland wordt er heel anders gekeken naar dieren”, vertelt Anita. “Waar een hond bij ons deel uitmaakt van het gezin, staat het daar onder aan de ladder. Honden en katten worden vaak verwaarloosd, mishandeld, achtergelaten, vergiftigd of op een andere gruwelijke wijze gedood. Puppy’s staan in dozen voor de huizen van onze Griekse gastgezinnen of worden over de muur in een tuin gegooid. Het is echt verschrikkelijk.”
Dog Rescue Greece geeft veel van deze honden een nieuwe kans in Nederland: zo’n 150 à 200 honden per jaar. En dat aantal blijft maar stijgen. Ondanks al het harde werk beseft Anita dat dit niet voldoende is. “Is het overbrengen van zwerfdieren naar Nederland dé oplossing? Nee, dat is het niet. Hiermee wordt het echte probleem namelijk niet aangepakt. Maar het is wel de enige oplossing op korte termijn, die direct uitgevoerd kan worden.”
Omdat de organisatie zich realiseert dat alleen het overbrengen van honden naar Nederland geen blijvende oplossing is voor deze problematiek, werkt DRG ook actief mee aan sterilisatie- en castratieprojecten in Griekenland. “Voor zover het mogelijk is helpen we lokaal op financieel gebied, door het geven van voorlichting via onze lokale contacten en door de donatie van medisch materiaal. Vorig jaar hebben we al medische apparatuur naar Griekenland gebracht, dat aan ons geschonken werd, en binnenkort doen we dat weer.”
Zowel deze kennis als het medische materiaal is erg belangrijk om de enorme populatie zwerfdieren terug te dringen. De Griekse dierenartsen zijn niet zo goed uitgerust met apparatuur als de Nederlandse Dierenartsen. “Bovendien is het moeilijk om een volk met een heel andere cultuur en gedachten over het verzorgen van dieren, ervan te overtuigen dat het van het allergrootste belang is dat de dieren geneutraliseerd worden.
Mensen zien er het belang niet van in, maar bovenal; hebben het geld niet om de dierenarts te betalen. Hierdoor is de overpopulatie aan zwerfdieren moeilijk terug te dringen.”
Het verhaal van Orion
Een weerspiegeling van deze ernstige situatie in Griekenland is Orion. Dit reutje leek al te zijn overleden toen hij werd gevonden. Maar bij het zien van mensen begon zijn staart te bewegen. Meer energie had hij niet meer.
De Griekse vrijwilligers hadden al veel ernstig leed gezien, maar dit overtrof alles. Ze handelden onmiddellijk en noemden hem Orion. Het sterrenteken Orion staat symbool voor ‘strijder’.
De dierenarts in Athene heeft Orion opgevangen waar hij heeft gestreden voor zijn leven. En dankzij een hele bijzondere gift kon DRG hierbij helpen.
Ruim een maand voor Orion werd gevonden moest DRG afscheid nemen van Henri van Riel. Samen met zijn vrouw Joan, waren ze de trotse en liefdevolle baasjes van het Griekje Bella. In het najaar van 2015 werd Henri ernstig ziek en won deze strijd niet. DRG werd diep geraakt door de laatste zin op zijn rouwkaart: “Liever geen bloemen, maar een gift aan Dog Rescue Greece zouden wij zeer waarderen.” Tijdens de afscheidsplechtigheid werd maar liefst 375 euro gedoneerd. Een bedrag dat bewaard zou blijven voor als er een speciale hulpvraag binnenkwam. En die kwam inderdaad. In overleg met Joan werd besloten deze donatie te gebruiken voor Orion.
Op de onderstaande video is te zien hoe Orion gevonden werd. Deze beelden kunnen als schokkend worden ervaren.
“Orion was er wel héél erg slecht aan toe toen hij gevonden werd”, vertelt Anita. “Helaas zijn er veel, veel meer honden zoals hij. Orion werd eigenlijk gevonden, nét voordat hij zou overlijden. We ontvangen de meest vreselijke foto’s van honden als Orion.
Veel van dit soort foto’s plaatsen we bewust niet. Het is zo schokkend dat het mensen afschrikt. Maar het is wel de keiharde realiteit.”
Het was een lange strijd voor Orion en ondanks alle goede zorgen was de kans klein dat hij het ging redden. Totdat hij na enkele weken ineens vooruitging. Met ondersteuning leerde hij zelfs weer lopen. En dit moment werd natuurlijk vastgelegd door de dierenarts.
Orion’s eerste stapjes
Na vele maanden van herstel was het dan eindelijk zover: Orion werd op 30 oktober 2016 geadopteerd door een liefdevolle baas in Nederland. “Dit is waar wij het allemaal voor doen. Honden die het zo verdienen zien opknappen, weer geliefd zien worden en een baasje voor altijd vinden. Dat is voor ons het mooiste wat er is.”
Het standpunt van de Dierenbescherming
Op de website Animal in Need heeft de Dierenbescherming een bericht geplaatst met haar mening over het importeren van honden uit het buitenland. De Dierenbescherming blijft vinden dat problemen rondom zwerfdieren in het buitenland en dus bij de bron moeten worden aangepakt. Daarom is de Dierenbescherming geen voorstander van het importeren van buitenlandse zwerfhonden naar Nederland. Hier geeft de organisatie meerdere redenen voor. De belangrijkste reden is dat importeren geen oplossing levert op lange termijn voor het zwerfdierenprobleem. Ook maakt de Dierenbescherming zich zorgen over malafide organisaties die geld willen verdienen aan deze kwestie.
Een andere reden is dat import van buitenlandse dieren ten koste kan gaan van de opvang en herplaatsing van Nederlandse asieldieren, die ook wachten op een baasje.
Verder kunnen buitenlandse dieren besmettelijke ziektes met zich meebrengen en zijn deze dieren niet altijd geschikt voor een Nederlandse gezinssituatie. Een hond die in het buitenland vrij rondloopt en schuw naar je toekomt voor eten, kan heel anders reageren wanneer hij ‘opgesloten’ zit in een huis.
Wanneer toch zwerf- of asieldieren uit het buitenland worden geïmporteerd, moeten de organisaties een aantal criteria hanteren volgens de Dierenbescherming. Zo moeten ziektes voorkomen worden, het dier voorzien zijn van een door een dierenarts getekende gezondheidsverklaring en officieel Europees paspoort, gevaccineerd en gechipt zijn en het dierenwelzijn van individuele dieren mag niet worden geschaad. Ook moeten nieuwe eigenaren voorzien worden van voldoende achtergrond informatie, hulp bij opvoeding en controles krijgen.
Van de straat tot adoptie
Honden die in Griekenland op straat worden gevonden komen in eerste instantie terecht bij een lokaal gastgezin. Vaak worden de honden hier ook in dozen voor de deur gezet. Zo werd Zara ondergebracht bij Alex. Zij komt oorspronkelijk uit Engeland, maar is samen met haar man op hun zeilboot naar Lefkas gereisd en hebben hier een huis gekocht. Al vijf jaar lang wisselen ze de koude Engelse dagen regelmatig af voor de Griekse zon. Ongeveer drie jaar geleden nam Alex contact op met DRG voor hulp op Lefkas. Sindsdien fungeert ze als één van de vele gastgezinnen. “We are all volunteers here in Lefkas helping with the animals”, vertelt Alex. “We get phone calls from people every day who have seen dogs or rescued them. We generally pick them up and take them home. There are two charities on the Island who rescue animals and between us, we find foster families to look after the dogs.”
Hoe lang een hond bij haar blijft verschilt heel erg. “It depends on how old they are when they are found, but for pups it could be anything between 2,5 months to 4 months. Older dogs tends to be much longer, because they need more care.” Als ik haar vraag of het moeilijk is om afscheid te nemen zucht ze even. “Sometimes it’s hard, but with time, you focus on that they will be going to new homes. I do this work because i love dogs and the situation in Greece is horrible. And i will continue to help until I am unable to do so for reasons of location or health or finance. Of course you will always get the negative press and false stories, but DRG are an approved, legal charity. And to see the new owners of adopted dogs feel good about helping rehome abandoned animals, makes me happy.”
Honden die op de website staan zijn op dat moment in een Nederlands gastgezin, of komen op korte termijn naar Nederland. Hoe dan ook komt de hond altijd eerst in een gastgezin om tot rust te komen. Wanneer iemand interesse heeft in één van de honden van Dog Rescue Greece kan diegene een adoptieformulier invullen op de website. Hierbij worden allerlei vragen gesteld over de woon- en werksituatie, andere huisdieren, ervaring met dieren en de reden waarom voor deze hond wordt gekozen. “Aan de hand hiervan neemt iemand van de organisatie contact op om alles door te spreken. Als alles klopt en wij denken dat het een goede klik is kan er een kennismaking gepland worden. Hierna wordt pas overgegaan op de daadwerkelijke adoptie. Door deze uitgebreide screening maken de honden veel meer kans op een baasje voor altijd, dan wanneer ze direct bij de eerste kandidaat worden geplaatst”, legt Anita uit.
Het adopteren van een hond bij DRG kost €275,- (red: prijsniveau 2016) per hond. Hiermee wordt de hond niet gekocht, maar worden alle onkosten vergoed zoals de reis, het paspoort, vaccinaties en het chippen. “Wanneer je een van onze honden adopteert zal je ook met een aantal dingen akkoord moeten gaan. Deze eisen staan in de overeenkomst die door beide partijen getekend moet worden. Zo mag er niet met onze honden gefokt worden, ze mogen geen stroombanden dragen, wanneer er zich een bijzondere situatie voordoet op het gebied van gezondheid of gedrag moet dit gemeld worden aan DRG en honden mogen niet worden weggegeven aan een ander zonder toestemming van de organisatie.” Daarnaast is het gebruikelijk dat er zo nu en dan contact met de eigenaar wordt opgenomen of dat er iemand langskomt voor controle. Als in zo’n geval blijft dat de hond niet goed verzorgd wordt, dan wordt het dier direct meegenomen door DRG. “Helaas zijn deze maatregelen nodig om de honden een goed en liefdevol huis te bieden. Ze mogen onder geen enkele omstandigheid opnieuw mishandeld worden, op wat voor manier dan ook!”
De oplossing
Lossen we de problematiek rondom zwerfdieren op door ze naar Nederland te halen? Misschien niet op lange termijn, maar het is wel het enige wat op korte termijn gedaan kan worden om het dierenleed te beperken. Het meest lastige is het veranderen van de culturele en economische situatie in Griekenland. Naast allerlei organisaties zoals Dog Rescue Greece beginnen steeds meer lokale mensen zich in te zetten voor zwerfdieren. Omdat veel asielen en opvangtehuizen overvol zitten, nemen mensen zelf ook vaak dieren in huis om vervolgens en nieuw baasje te zoeken. Zo is onder meer de Facebookpagina Animal Lovers on Crete ontstaan.
Via deze pagina leerde ik Adam Taylor kennen, een Engelsman die nu op Kreta woont. Nadat ik verschillende organisaties op Kreta had benaderd over de pups die ik had gezien in de bergen besloot ik een oproep te plaatsen op de Facebookpagina.Adam reageerde en na een kort gesprek via Facebook Messenger stapte hij op zijn motor om bij de pups te gaan kijken. Ik was zo geraakt door de pups dat ik geen foto had gemaakt, wat de zoektocht erg lastig maakte. Gelukkig had ik de locatie wel aangekruist op de kaart en met wat aanwijzingen bereikte Adam de juiste plek.
Ongeveer een halfuur later kreeg ik weer een bericht en verwachtte een foto van de pups. Maar helaas, de pups waren nergens te bekennen. Of ze zijn door de extreme regenval het ravijn in gevallen, of door iemand anders opgehaald.
Ik kan niets anders doen dan hopen op het laatste.
©2016 Renée van Dongen